این مطلب ترجمه ای از مطلبی در روزنامه ملیت می باشد. روزنامه ملیت در این مطلب به افزایش مهاجرت هنرمندان و نویسندگان از ایران به ترکیه اشاره کرده و از زبان آنها می نویسد:

(عکس فوق مربوط به چهارراه آق سارای استانبول قبل از احداث پلهای تقاطعی کنونی یعنی 40 سال پیش است.)

نیلوفر معایری (نقاش)

استانبول دروازه ما به جهان است.

در یک خانواده هنرمند در تهران متولد شدم. در اوایل انقلاب ایران به استانبول آمدیم چون اینجا برای یک هنرمند شهری جذاب است. در هنرهای زیبای پرا مشغول بکار شدم. سالهاست که هم نقاش، هم کوراتور و هم مدرس هستم. ایرانیها علیرغم محدودیتهای زیاد در داخل هنوز موفق به ارائه آثار موفق می شوند. تنها هنرمندان نیستند که به استانبول مهاجرت می کنند. صاحبان تمامی مشاغل در اینجا قابل مشاهده هستند. استانبول یکی از مراکز هنر اروپاست. در اینجا هم حال و هوای شرقی و هم آزادی اروپایی هست. ترکیه به هنر خیلی بها می دهد.

فرزاد گلپایگانی (موسیقیدان)

شما متدینتر از ما هستید!

متولد تهران هستم. طراحی گرافیک خواندم ولی موسیقیدان حرفه ای شدم! آهنگهای شرقی و بیشتر فارسی می نوازم. اولین آلبومم را در زمان ریاست جمهوری خاتمی بیرون دادم. اولین آلبوم در نوع خود در ایران بود. آن موقع چندین کنسرت نیز دادم. دولت جدید در سال 1382 مجوز آلبوم بعدیم را نداد. این بود که به استانبول آمدم. جو اینجا را خیلی پسندیدم. البته اینجا نمی توانم کنسرت بدهم و قصد دارم به لس آنجلس بروم. اینجا از آینده نظام نگرانم اما اصلاً فکر نمی کنم روزی مثل ایران بشود! چون عوامل تاثیرگذار متفاوت هستند. ترکها(ی ترکیه) فکر می کنند ایرانیها مذهبی هستند ولی موضوع کاملاً برعکس است.

رامین فرهنگ نیا (آهنگ ساز)

هنرمند بودن همه جا سخت است!

متولد 1973 در اردبیل هستم. در ایران تحصیل کردم. 20 سال است که به کار موسیقی مشغول هستم ولی وقتی پی بردم که راه ترقی ندارم چاره را در خروج از کشور دیدم. 5-6 سال در پایتخت جمهوری آذربایجان، باکو بودم. بعد به ترکیه آمدم. آلبوم نیز بیرون دادم که موفق بود. کنسرت هم می دهم. علیرغم همه چیز با سختیهایی مواجه هستم. ما انتظار حمایت بیشتر از هنر داریم.

ثمره احمدی (نقاش)

سانسور اجازه نمی دهد خودت باشی!

متولد تهران هستم. نقاشی خوانده ام. در ایران هم نقاشی می کدم و هم در بانک کار می کردم. سالها پیش آمدم ترکیه. علتش این بود که من ترکها(ی ترکیه) را دوست دارم و فرهنگمان هم یکی است. از نظر جغرافیایی هم نزدیکیم. اینجا ویزا ندارد. خانواده ام می توانند برای دیدن من بیایند. سه سال اولم با سختیهایی همراه بود ولی الان راحتترم. همسرم آمریکایی است و من اینجا نقاشی می کنم. پول درآوردن از طریق هنر سخت است و این وقتی با سانسور همراه می شود شما نمی توانی خودت باشی.

هرکس پول دارد درمی رود!
میلاد مهاودی (آهنگ ساز)
متولد 1978 در تهران هستم. سیاسی نیستم ولی بهرحال نتوانستم انجا بمانم. در ترکیه وضعیت هنر بسیار بهتر است. ضمن اینکه اینجا ایرانیها هم زیادند. اینجا راحتم. غربت احساس نمی کنم. مردم اینجا را هم دوست دارم. ... سوال توی ذهنم این است: چرا ما با همه دنیا دشمنیم؟ چرا این راه را انتخاب کردیم؟ ...

ترکی را از حقی دئوریم یاد گرفتم.
سعید نصیری (روزنامه نگار- کارگردان)
متولد تهران هستم. در دانشگاه دولتی در ایران روزنامه نگاری خواندم. بعد از سال 1384 در کاخ ریاست جمهوری ایران به کار مشغول شدم. بلافاصله با روی کار آمدن احمدی نژاد به کارم پایان دادند. ابتدا رفتم انگلستان ولی شرایط زندگی در انجا سخت بود و هشت ماه بعد آمدم قبرس. آنجا مدتی تدریس کردم و از سال 1387 در استانبول هستم. در واقع برای کاری آمده بودم که دیدم استانبول بهتر است و ماندگار شدم. ترکی را از برنامه اوکان بایولگن و با توجه به صحبتهای حقی دئوریم یاد گرفتم! ترکیه بهشت روزنامه نگاران است. با ایران قابل مقایسه نیست.

برای مطالعه مطالب مرتبط و بیشتر می توانید از کاتالوگ سایت استفاده کنید.