ترکها ملت بزرگی هستند که در بخشهای پهناوری از جهان بویژه قاره آسیا ساکن هستند. کشور جمهوری ترکیه که موضوع این نوشته است برخلاف تصورات غالب، اولین جمهوری ترکی نیست. اولین جمهوری ترکی مربوط به جمهوری آذربایجان است که در سال 1918 استقلال خود را از روسیه تزاری اعلام نموده و همراه با کشورهای گرجستان و ارمنستان کنفدراسیون قفقاز را تشکیل دادند. در این ایام ترکیه کنونی وجود نداشت و بجای آن امپراتوری بمراتب بزرگتر ولی از نفس افتاده و شکست خورده در جنگ بزرگ جهانی (که بعد از وقوع جنگ دوم به جنگ اول جهانی مشهور شد) عثمانی قرار داشت. دولتها و امپراتوریهای قدرتمند و پهناور ترکان در طول تاریخ همواره وجود داشته و

حتی در بسیاری از برهه ها تعداد آنها بیش از یکی بوده است. دولتهای گوک تورک غربی و شرقی، ساکاها، هونها، خزرها، غزنویان، سلجوقیان، خوارزمشاهیان، سلجوقیان روم، عثمانیها، آق قویونلوها و قاراقویونلوها، صفویان و افشاریان، قاجار و گورکانیان، اتابکان و ... از جمله این دولتها بوده اند. ترکهای ترکیه امروز بیش از هر چیز به تاریخ پر فراز و نشیب و گذشته دولتمداری ملت خود افتخار می کنند. آنها امروز با گذشت نزدیک به یک قرن از تاسیس جمهوری ترکیه، مدافع سرسخت پیشینیان خود بالاخص عثمانیان و سلجوقیان هستند. امپراتوری عثمانی بیش از ششصدسال بر آناتولی و بخشهای بزرگی از شمال آفریقا و خاورمیانه، بالکان، قفقاز و شمال دریای سیاه (بالخص شبه جزیره کریمه) حکمرانی کرد. چنین دولتی با طول دوره حاکمیت و گستره قلمرو ارضی برای تمام تاریخ جهان یکی از بهترین نمونه هاست. پیروان سایر ادیان الهی مثل مسیحیان و یهودیان و اقوام غیرترک در قالب این دولت با تساهل زندگی کردند. این تساهل چنان بوده که گاهی برخی را به اشتباه انداخته و به فکر شیطنت افتاده اند. در اینگونه موارد ولی پاسخ ترکها دندانشکن بوده است. ترکها در طول تاریخ اهل خیانت و تحقیر نبوده اند و خیانت و تحقیر را نیز هیچگاه برنتافته اند. وقتی داشناکهای ارمنی در اوائل قرن گذشته درصدد خیانت برآمدند ترکها با توجه به عدم امکان تشخیص خائن از عناصر و شهروندان خوب، تصمیم به تهجیر تمامی آنها به مناطق دور از مرز با روسیه (لبنان کنونی) گرفتند. هنگامی که یونانیها بعد از صدها سال همنشینی با ترکها بلافاصله با دستیابی به موقعیت برتر درصدد آزار آنها در قبرس برآمدند اهالی استانبول تمامی مغازه های متعلق به یونانی تباران را در استانبول به آتش کشیدند و دولت ترکیه نیز علیرغم تماسهای مکرر همتایان ناتویی خود مبنی بر لزوم حفظ خونسردی، در عرض چهل و هشت ساعت مناطق ترک نشین قبرس را تحت حمایت خود گرفتند. ترکها همچنین در برهه ای آمریکاییها را در استانبول به دریا ریختند. اینروزها آمریکای ترامپ مجدداً درصدد اذیت ترکیه برآمده است و البته این اقدامات بیشتر بدلیل برهم زدن نقشه های غربیها برای خاورمیانه و نیز زیر سوال بردن مساله پایتختی بیت المقدس ادعایی ترامپ در سطح بین المللی و حتی در صحن سازمان ملل بوده و نه مسائلی مثل کشیش جاسوس.
ترکهای ترکیه در تمام قلمرو حاکمیت خود در بالکان و شمال آفریقا و خاورمیانه نام نیک از خود بیادگار گذاشتند. بطوریکه امروزه در جوانان انتفاضه فلسطین پرچم ترکیه را در کنار پرچم کشور خود بالا می برند. بوسنیاییها ترکیه را کشور پدر قلمداد می کنند و حتی پاکستانیها (که هیچگاه در قالب عثمانی نبوده اند) با ارسال طلاجات زنان خود به ترکها در جنگ آزادیبخش ملی به رهبری آتاتورک یاری کردند. حتی آلمانیها از عثمانیها به نیکی یاد می کنند و در یکی از شهرهای مرزی این کشور با فرانسه در اواخر تابستان هر سال کارناوالهایی برای گرامیداشت خاطره کمک عثمانیها برگزار می شود.
ترکها همچنین به تمدنهای با منشاء ترکی افتخار می کنند. معماری عثمانی که رگه هایی از هنر ایران صفوی و ایلخانی را در خود دارد توجه بسیاری از پژوهشگران معماری جهان را به خود جلب کرده است. مینیاتور ترکی، فرهنگ غذایی ترکی، عرفان ترکی که ریشه در افکار مولوی، شمس تبریزی، یونس امره، نسیمی و فضولی دارد و همه مخلوقات را محترم میشمارد، آثار اعتقادات پیش از اسلام ترکان، تمدنهای سومری، هیتیتی، ماننایی و غیره مربوط به هزاران سال پیش که پژوهشهای اخیر در جهت همسانی زبان مورد تکلم در این تمدنها با ترکی کنونی بوده است همه و همه جزو افتخارات ترکهای ترکیه بشمار می روند.
ترکهای ترکیه به ارتغرل، سلطان محمد فاتح، معمار سنان، خیرالدین بارباروس، انورپاشا، کاظم قارابکر، آتاتورک افتخار می کنند. استانبول برای ترکها حکم ناموس را دارد. ترکها می گویند «استانبول قیز گیبیدیر، بیر دفعه آلینیر. استانبولو تورکلر آلمیشلار». پرچم، وطن و سرباز نیز نزد ترکان ترکیه همین حکم را دارند. وقتی سربازی شهید می شود والدین سرباز علیرغم ناراحتی شدید حاصله می گویند «وطن ساغ اولسون». یکی از زیباترین تعابیر ترکها در مورد وطن در این شعر نمایان است: «بایراقلاری بایراق یاپان اوستونده کی قاندیر، توپراق، اوغروندا (یولوندا) اؤلن وارسا وطندیر».

ترکها به نقش تاریخی زنان در فرهنگ خودشان افتخار می کنند. زن همیشه در فرهنگ ترکان جایگاهی در سطح مردان داشته و در برخی موارد در جایگاهی بالاتر قرار داشته است. در تاریخ، ادبیات و فرهنگ ترکان این موضوع مشهود و همیشه مایه افتخار آنها بوده است.
ترکها همچنین ملتی مهمان نواز هستند. این مهمان نوازی هرچند در طول تاریخ گاهی برایشان دردسرهایی به همراه داشته است ولی آنها همچنان یکی از مهمان نوازترین ملتهای منطقه هستند. در ترکیه امروز بیش از سه میلیون پناهجوی خارجی زندگی می کنند که نه تنها از سوی دولت بلکه از سوی ملت نیز با همدلی با آنها برخورد می شود. دولت ترکیه برای هر یتیم سوری ماهانه 350 لیره می دهد و امکان تحصیل رایگان برای همه پناهجویان خارجی از جمله سوریها، افغانیها، عراقیها، آفریقاییها و غیره را فراهم کرده است.
ترکهای ترکیه اما در کنار همه این موارد بسیار واقعگرا بوده و از توهمات و اوهامگرایی بدور هستند. آنها با داشته های پرشمار فرهنگی و تاریخی، ارزشهای دینی را محترم می شمارند و به وقایع روز دنیا با واقع بینی تحسین برانگیزی نگاه می کنند. شاید بارزترین نمونه مورد اخیر در اصرار بر حقوق خود در برابر قلدری آمریکا حتی با آتش زدن دلارها یا تعویض آنها با لیره ترک و در عین حال اعتقاد به گفتگو با قدرتهای بزرگتر باشد.
و البته یکی از افتخارات اصلی یک ترکیه ای، افتخار به مسلمان بودنش است. همه ترکها در طول سال چندین بار از واژه «حمد اولسون، مسلمانم» استفاده می کنند!